Энэ өгүүлэгийг би эх хувилбараар нь уншаагүй дам сонссоноо бичэв.
Эмнэлгийн нэгэн өрөөнд хүнд өвчтэй гурван өвчтөн хэвтдэг байв. Нэг өвчтөний ор цонхон дор байх ба тэрээр өдөр бүр цонхоор өнгийн харж гудаманд болж байгаа үйл явдалыг нөгөө хоёртоо хэлж өгдөг байв. – Цас ороод хүүхдүүд цасаар шидэлцээд хөөр баяраар дүүрэн байна.- Хавар болоод нар ээгээд цэцэг навч дэлгэрээд хүүхдүүд тоглоод хөгшид нарлаад. Зун болоод залуус зугаалаад болзоонд зогсоод - Намар болоод навчас шарлаад нар буцаад хүүхдээ салхилуудаад хүмүүс зугаалаад . Энэ бүхнийг сонсон хэвтэх нэгэн өвчтөн сайхан бүхнийг өөрөө харахсан яаж үүнийг орноос нь зайлуулах билээ гэж бодох болов. Нэгэн шөнө цонхон дор хэвтэх өвчтөний бие муудаж эмээ уух гэж байгаад алдаад унагав эм өнхөрөн өнөөх санаа муут өвчтөний хажууд очив эмийг өнөөх өвчтөн авч өгсөнгүй . маргааш өглөө нь өвчтөний өөд болоход санаа муут өвчтөн ороо сэтгэн цонхон дор байрлах оронд хэвтэв. Түүнийг цонхоор өнгийн харахад ямар ч гудамж байсангүй тулгах шахам барьсан хашаанаас өөр юу ч харагдсангүй удалгүй санаа муут өвчтөн ч нас нөгчив.
Үүнийг ярьсан хүнээс би гуравдагч өвчтөн яасан бэ? гэж асуувал - Би яаж мэддэг юм тэгээд ч тэр ямар хамаатай юм гэж хариулав. Хамгийн гол нь гуравдагч өвчтөн гэдгийн хүмүүс ойлгохгүй байгаад л хэргийн учир байгаа юм. Зохиогч 3 биш 2 ба 4 өвчтөн гэж зохиож болно. Яагаад заавал 3 өвчтөн гэж ЕБС 11 жилийн сургалттай 3-р ангид монгол хэлний хичээлд үздэг номонд өгүүлэн сурагчидад зааж байгаа мэргэдийн сургаалиас үзвэл